Koronka do Miłosierdzia Bożego Faustyny Kowalskiej

W Kościele Rzymsko Katolickim praktykuje się różne formy modlitwy. Jedną z nich jest tzw. ‚koronka’, która polega na powtarzaniu pewnych modlitw określoną liczbę razy. Aby ułatwić liczenie powtórzeń, używa się paciorków pdobnych do tych jakich używa się w różańcu.

Zasadnicza różnica pomiędzy różańcem a w/w koronką polega na tym, że różaniec jest powtarzaniem zbioru modlitw adresowanych do Marii, matki Jezusa, podczas gdy wspomniana w tytule koronka skupia się na miłosierdziu Bożym, w zrozumieniu katolickim, a konkretnie, Faustyny Kowalskiej.

Modlitwy o zmarłych i ofiary mszy w ich intencji

Kościół Rzymsko Katolicki praktykuje modlitwy o zmarłych oraz odprawia ofiary mszy w ich intencji.
Dla uzasadnienia tych praktyk odwołuje się do tekstu 2 Ks. Machabejskiej 12:1-45. Księga ta, jak kilka innych uznawanych przez protestantów i wyznawców Judaizmu za apokryfy, została dodana do kanonu Biblii Rzymsko-Katolickiej na antyreformacyjnym Soborze Trydenckim (1548-1563), gdyż pewne jej fragmenty wyrwane z kontekstu i odpowiednio zinterpretowane, służą za podstawę nauki o modlitwie za zmarłych i składaniu w ich intencji ofiar mszy.

Pochodzenie święta Bożego Ciała

Na stronach internetowych jest wiele informacji o pochodzeniu tego święta. Wybrałem fragment z Miesięcznika dla ministrantów, gdzie jest opisane następująco:

Boże Ciało wprowadzono do kalendarza liturgicznego w XIII wieku. Bezpośrednią przyczyną ustanowienia święta były objawienia błogosławionej Julianny (1193 – 1258), przeoryszy augustianek z klasztoru Mont Cornillon, nieopodal Liège (obecnie miasto w Belgii). Julianna wielokrotnie miała widzenia jaśniejącej tarczy, jakby księżycowej, z ciemną plamą. W okolicach Liège interpretowano jej wizje jako znak braku w kalendarzu liturgicznym specjalnego dnia poświęconego uczczeniu Najświętszego Sakramentu. Pod wpływem tych objawień biskup Robert ustanowił w 1246 r. takie święto dla diecezji w Liège. W następnych latach święto zdobywało popularność w sąsiednich diecezjach. W 1261 r. kolejnym papieżem (pod imieniem Urban IV) został biskup Verdun Jacques Pantaleon. W połowie XIII w. był on archidiakonem katedry w Liège. W 1264 r. wprowadził nowe święto, jako festum Corporis Christi (święto Bożego Ciała)w całym Kościele. Wkrótce świętu zaczęły towarzyszyć uroczyste procesje. Prawdopodobnie najpierw odbywały się one w latach 1265-1275 w Kolonii (Niemcy), a w XV wieku w całych Niemczech, Anglii, Francji, Polsce i północnych Włoszech.

W Polsce po raz pierwszy Boże Ciało świętowano w 1320 roku w diecezji krakowskiej, na polecenie biskupa Nankera. W 1391 roku papież Bonifacy IX nakazał obchodzić Boże Ciało wszędzie, gdzie dotąd tego nie czyniono.