Jezus jedynym pośrednikiem i orędownikiem do Ojca

Pismo Święte mówi bardzo jednoznacznie, że Jezus jest jedynym pośrednikiem i orędownikiem do Ojca, jak również ostatecznym pośrednikiem Boga Ojca do człowieka.

Jezus ostatecznym przesłaniem Boga do człowieka
Bóg objawiał się i przemawiał do człowieka różnymi sposobami i przez różnych proroków, ale w ostateczności przemówił przez swego Syna, Jezusa Chrystusa.
List do Hebrajczyków mówi:
1: (1) Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków; (2) ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył. (3) On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty i podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach
(List do Hebrajczyków 1:1-3, Biblia Warszawska)

Niestety Kościół Katolicki nie akceptuje tej nauki nauczając, że Bóg nadal przemawia do człowieka przez Marię.
Papież Pius XII w 1942 roku uznał orędzie fatimskie z 1917 roku za prawdziwe i nazwał żądania Najświętszej Panny “jedynym ratunkiem dla świata”. Tak więc dla katolicyzmu nie Jezus, ale Maria jest jedynym ratunkiem dla świata, ostatecznym objawieniem Boga dla człowieka, jak również osobą, przez którą ludzi mają przychodzić przed oblicze Boga, w czym mają też pomagać katoliccy święci, których Jan Paweł 2 ustanowił około 2000 (słownie: dwa tysiące).

Według Biblii Jezus jest jedynym pośrednikiem do Boga

Najpierw słowa samego Jezusa zapisane w Jana 14:6
Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.

Jezus mówił, że mamy modlić do Ojca Jego imieniu:
Jan 15:16 Nie wy mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was, abyście szli i owoc wydawali i aby owoc wasz był trwały, by to, o cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, dał wam.

Maria, matka Jezusa, nakazała jego uczniom, aby czynili to, co im powie:
Jan 2:5 Rzekła matka jego do sług: Co wam powie, czyńcie!

Pochodzenie święta Bożego Ciała

Na stronach internetowych jest wiele informacji o pochodzeniu tego święta. Wybrałem fragment z Miesięcznika dla ministrantów, gdzie jest opisane następująco:

Boże Ciało wprowadzono do kalendarza liturgicznego w XIII wieku. Bezpośrednią przyczyną ustanowienia święta były objawienia błogosławionej Julianny (1193 – 1258), przeoryszy augustianek z klasztoru Mont Cornillon, nieopodal Liège (obecnie miasto w Belgii). Julianna wielokrotnie miała widzenia jaśniejącej tarczy, jakby księżycowej, z ciemną plamą. W okolicach Liège interpretowano jej wizje jako znak braku w kalendarzu liturgicznym specjalnego dnia poświęconego uczczeniu Najświętszego Sakramentu. Pod wpływem tych objawień biskup Robert ustanowił w 1246 r. takie święto dla diecezji w Liège. W następnych latach święto zdobywało popularność w sąsiednich diecezjach. W 1261 r. kolejnym papieżem (pod imieniem Urban IV) został biskup Verdun Jacques Pantaleon. W połowie XIII w. był on archidiakonem katedry w Liège. W 1264 r. wprowadził nowe święto, jako festum Corporis Christi (święto Bożego Ciała)w całym Kościele. Wkrótce świętu zaczęły towarzyszyć uroczyste procesje. Prawdopodobnie najpierw odbywały się one w latach 1265-1275 w Kolonii (Niemcy), a w XV wieku w całych Niemczech, Anglii, Francji, Polsce i północnych Włoszech.

W Polsce po raz pierwszy Boże Ciało świętowano w 1320 roku w diecezji krakowskiej, na polecenie biskupa Nankera. W 1391 roku papież Bonifacy IX nakazał obchodzić Boże Ciało wszędzie, gdzie dotąd tego nie czyniono.

W co trzeba wierzyć aby dostąpić zbawienia

Pytanie postawione w tytule zrodziło się już w niejednej duszy. Zapewne trudno byłoby znaleźć człowieka, który by nigdy sobie nie postawił takiego pytania. Niektórzy uważają, że wiele dróg prowadzi do Pana Boga, a najważniejsze, aby człowiek w coś wierzył. Przy takim podejściu nawet ateiści są ludźmi wiary, gdyż wierzą, że nie ma Boga.

Zbawienie jest tylko w Jezusie Chrystusie
Apostoł Piotr głosił, że zbawienie jest tylko w Jezusie Chrystusie: I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni. (Dzieje 4:12)

W odpowiedzi na pytanie strażnika więzienia: Panowie, co mam czynić, abym był zbawiony? (Dz16:30), apostoł Paweł odpowiedział: Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom. (Dz 16:31).

Władza Redemptorystów (i katolickich kapłanów) nad Panem Bogiem?

Najbardziej znanym Redemptorystą w Polsce jest oczywiście ‚ojciec‚ Rydzyk i to wiedzą wszyscy, ale niewielu wie, jaką władzę nad samym Panem Bogiem przypisują Redemptoryści sobie i kapłanom katolickim.

Znaczenie słowa redemptorysta
Słowo redemptorysta jest spolszczoną wersją angielskiego słowa redemptorist , które wywodzi się od słowa redemption i znaczy wykup, wykupienie, spłacenie, zbawienie, wybawienie, odkupienie.
Zatem słowo redemptorysta oznacza wykupiciel, zbawiciel, odkupiciel.
Tak więc Redemptoryści uważają się za wykupicieli, zbawicieli, odkupicieli.
Sama nazwa zakonu pokazuje, że negują oni Jezusa jako Zbawiciela i sami uważają się za zbawicieli.

Historia i symbolika obrazu Matki Boskiej w Częstochowie

Artykuł ten zredagowałem po zapoznaniu się z informacjami na temat pochodzenia i symboliki obrazu Matki Boskiej na Jasnej Górze w Częstochowie, które znajdujemy na stronach Paulinów w Częstochowie i w Toruniu.
Przyznam szczerze, byłem zaszokowany.

Legenda o powstaniu obrazu
Na stronie Paulinów z Częstochowyprzytoczona jest legenda o tym, że autorem obrazu jest św. Łukasz.
„Św. Łukasz ewangelista namalował własnoręcznie obraz Najświętszej Maryi Panny na deskach stołu, przy którym modliła się i zasiadała do posiłku. Uczynił to na prośbę niektórych wiernych tudzież na pamiątkę piękności Bogurodzicy. Obraz przedstawiał Ją trzymającą Dziecię Jezus na ręku. …”

Pod koniec tekstu w zakładce –Legenda powstania – jest informacja, że
Dzisiaj można z całą świadomością stwierdzić, że ikona ta nie jest autorstwa św. Łukasza, gdyż tylko opierała się na bizantyjskiej legendzie, która towarzyszyła czczonej na Wschodzie ikonie Matki Bożej z Dzieciątkiem.

Przez wieki jednak ta legenda była obowiązującą prawdą o powstaniu obrazu. Na stronie Paulinów z Torunia ta legenda o Łukaszowym autorstwie obrazu nadal jest mocno uwypuklona.

Maria – łaski pełna czy łaską obdarowana?

Łaski pełna czy łaską obdarowana?

Fragment w oparciu o który KRK buduje doktrynę o Marii jako źródle łaski jest
tekst z Łukasza 1:28.

Zobaczmy, jak tłumaczą go różni tłumacze:

bw-Biblia warszawska (brytyjka z 1974 r.) … bądź pozdrowiona, łaską obdarzona, Pan z tobą, błogosławionaś ty między niewiastami.
bg-Biblia Gdańska (1632): Bądź pozdrowiona, łaską udarowana, Pan jest z tobą; błogosławionaś ty między niewiastami.
Bt-Biblia Tysiąclecia (1966): Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami.

Jak powstała teoria transsubstancjacji – Radbertus Paschasius

Autorem doktryny o transsubstancjacji jest średniowieczny mnich Radbertus Paschasius (800-865).
Kościół Katolicki uznał prawdziwość tej doktryny dopiero na IV Soborze Laterańskim w 1215 roku w czasach papieża Innocentego III.

Historyk kościoła Philip Schaff pisze:

Paschasius nie stosował terminu transsubstancjacja, który zaczęto stosować dopiero dwa wieki później. Nauczał jednak, że ‘substancja chleba i wina jest prawdziwie zmieniona w krew i ciało Chrystusa’, tak że po konsekracji kapłańskiej, ‘w eucharystii nie pozostaje nic innego jak tylko ciało i krew Chrystusa’, mimo że dla zmysłów wzroku, dotyku i smaku ‘pozostaje ona w postaci chleba i wina.’
Według Paschasiusa ta cudowna zmiana jest dokonana przez Ducha Świętego, który stworzył ciało Jezusa w łonie Dziewicy bez współżycia z nią i który tą samą wszechmocą stwarza codziennie, tam gdzie celebrowana jest msza, to samo ciało i tę samą krew z substancji chleba i wina.

Trójjedyny Bóg, miliardyjedyny człowiek

Tym, którzy mają problem ze zrozumieniem Trójcy, proponuję to wyjaśnienie.

Bóg jest jeden, ale są trzy osoby, które mają cechy Boga, Ojciec, Syn i Duch Święty, stąd więc trójjedyny Bóg.

Człowiek jest jeden, ale istnieje miliardy osób, które mają cechy człowieka i stąd możemy powiedzieć, że mamy miliardyjedynego człowieka.

Potrójny aspekt Bożego zbawienia: przeszły, teraźniejszy, przyszły

Każdy zgrzeszył
Pierwszy człowiek zgrzeszył i odpadł od Boga (Rz 3,23; 5,12). Od tamtej pory nad każ­dym człowiekiem wypisany jest Boży wyrok śmierci – „zapłatą za grzech jest śmierć” (Rz 6,23).
Od tego wyroku nie możemy się uwolnić własnymi siłami. Możemy jednak zostać ułaskawieni na podstawie warunków ustanowionych przez Tego, który ten wyrok ustanowił.
Bóg nie chce śmierci grzesznika, ale „chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni„ (I Tym 2,4). Dlatego wykreślił plan zbawienia człowieka. Nie ma innego planu, przez który mógłbyś być zbawiony.
Słowo Boże mówi: „I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni” (Dz 4,12). Mowa tu o imieniu Jezusa Chrystusa.

Tylko Jezus zmartwychwstał

Mahomet, Budda i wszyscy inni, którzy uwa­żali się za proroków i chcieli wskazać ludzkości drogę do życia wiecznego, umarli i leżą w swo­ich grobach. Jezus Chrystus także umarł i także został złożony do grobu. Jednakże grób Jezusa jest pusty. Dlaczego? Ponieważ trzy dni po tym, jak został zamordowany na krzyżu przez ludzi, Bóg wskrzesił Go z martwych! Tylko Chrystus mógł powiedzieć, że jest drogą do Boga. Jezus powiedział: „Ja jestem droga i prawda, i żywot; nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie” (J 14,6). Poprzez męczeńską śmierć, zmar­twychwstanie i wniebowstąpienie dowiódł On prawdziwości swojej nauki. Jezus umarł za grzechy całej ludzkości, lecz tylko ci, którzy przyjęli Jezusa i zaakceptowali Jego dzieło zba­wienia są pojednani z Bogiem i mają prawo nazywać siebie „dziećmi Bożymi” (J 1,12).

Boże dzieło zbawienia posiada potrójny aspekt: (1) przeszły, (2) teraźniejszy i (3) przyszły.

Jan Długosz o Husie i Wiklifie

Jan Długosz opisuje Husa i Wiklifa bardzo zjadliwym językiem jako heretyków i kacerzy. Przypisuje im rzeczy, które często przypisywano ludziom, wobec których chciano ukształtować niechęć i pogardę. Tutaj chciałbym się skupić na przytoczeniu tego fragmentu pism Długosza, gdzie podsumowuje ‚zasady kacerskie Wiklifa i Husa.‚

str. 176
WYMIENIENIE ZASAD KACERSKICH WIKLEFA, KTÓRE WZNAWIA JAN HUS, PRZEŚLADUJĄC NIEBEZPIECZNEMI ROZPRAWAMI MISTRZÓW NIEMIECKICH W PRADZE.

Jan Hus, napojony od dawna trucizną nauki Wiklefitów, którą był z ksiąg Jana Wiklefa z Angielskiego miasta Oxfordu przez jednego Czecha do Pragi sprowadzonych wyczerpnął, począł ją ciągle rozszerzać. Człek bystrego dowcipu, wymowny, w dyalektyce rozmiłowany, a Niemcom wielce nieprzyjazny, obeznawszy się z zasadami Wiklefitów, począł uderzać na mistrzów Niemieckich, w spodziewaniu, że tą napaścią strwożeni Niemcy szkołę Praską opuszczą.